هات 8

1
(زَوات و راسپی) :
�اَشِم وُهو...�
به آیین اَشَه می دهم خورشِ میَزد، خُرداد و اَمرداد، شیرِخوشی دهنده، هَوم و پَراهَوم و هیزم و بُخور؛ آفرین خوانی به اَهوره مَزدا را.
�اَهونَ وَیریَه...�
سخن درست، آفرینِ نیکِ اَشَون، دامویش اوپَمَنِ چیره دست، هَوم و �مَنثَره� و زَرتُشتِ اَشَون، به آیین اَشَه به سوی ما آیند.

2
(راسپی) :
شما ای مردمان! بخورید این میَزد را. ای کسانی که با اَشَونی و درستکاری، آن را به خویشتن ارزانی داشتید!

3
(زَوت) :
ای اَمشاسپندان! ای دینِ مزداپرستی! ای ایزدان نیک! ای ایزدبانوان نیک! ای آب ها! ای گیاهان! ای زَورها!
کسی را که در میان مزداپرستان، خود را مزداپرست و پیرو بهترین اَشَه شمارد؛ اما جهان اَشَه را به جادویی ویران کند، به ما نشان دهید.

4
کسی که در میان مزداپرستانِ بُرنا، سخنی را که از او خواسته اند، از بَر نگوید، پاداَفرِه ی (گناهِ) جادویی بر او روا گردد.
�اَشِم وُهو...�
�یَثَه اَهو وَیریو...�

5
ای اَهوره مزدا!
بشود که به کام و خواست (خویش)، به آفریدگان خود - به آب ها، به گیاهان، به همه ی نیکان اَشَه نژاد- شهریاری کنی!
بشود که اَشَه را توانایی و دروج را ناتوانی بخشی!

6
کامروا باد اَشَه!
ناکام باد دروج!
سپری شده، برانداخته، زَدوده، بَرده و ناکام باد دروج در آفرینش سپَند مینو!

7
اینک من - زَرتُشت - سران خانمان ها و روستاها و شهرها و کشورها را برانگیزم که به دین اهورایی زرتشتی بیندیشند و سخن گویند و رفتار کنند.

8
(راسپی) :

فراخی و آسایش آرزومندم سراسر آفرینش اَشَه را.
تنگی و دشواری آرزومندم سراسر آفرینش دروج را.
�اَشَم وُهو...�
شادمانی هَومِ اَشَه�پرور را ستایش و نیایش و خشنودی و آفرین خوانی.
(زَوت) :
�یَثَه اَهو وَیریو...� که زوت مرا بگوید.
(راسپی) :
�یَثَه اَهو وَیریو...� که زوت مرا بگوید.
(زَوت ) :
�اَثارَنوش اَشات چیت هَچا...� که پارسا مرد دانا بگوید.

شنبه 1 بهمن 1390 - 11:00:16 PM