به سوی نور ، اهورامزدا را نماز گزاردن

- در تورات موسی (ع) یهوه (خدای یهود) در "زبانه‌های آتش" در کوه طور بر پیامبر نمایان می‌شود،

- در انجیل کتاب  آسمانی حضرت عیسی (ع) آمده است که خداوند "نور مطلق" است و ظلمت و تیرگی در او راه ندارد.

- در اوستا نیز خداوند را "شیدان شید" یا "نورالانوار" دانسته و در همه ذرات هستی در تجلی می بیند.

رو به سوی نور ، اهورامزدا را نماز گزاردن

براساس این باور، پرستش سو (قبله) زرتشتیان "نور" قرار داده شده است.

زرتشتیان در شبانه روز پنج بار، با تنی پاک و روانی آماده رو به سوی نور، اهورامزدا را نماز می گزارند.

آتش نماد اشا / نماد راستی و عشق

آتش در مذهب زرتشتی، نماد "اشا" (عشق و راستی و پاکی) است، چرا که :

آتش تنها ماده ایست که آلودگی را به خود نمیگیرد وهمیشه ودرهمه حال، بسوی بالا میرود و ماهیت اصلی خود را حفظ

می‌کند و خود میسوزد و دیگران را گرما و نور می بخشد.

مردمان اشوان (راستی جو) نیز همانند آتش آتشکده در همه حال یکسان و بیرنگ بوده ، پلیدی ها و دروغ را با دانش و

آگاهی و عشق به اهورامزدا میسوزانند و نور و گرما و شادی و انرژی به جامعه می‌بخشند.

در عرفان ایرانی نیز عشق به آتش تشبیه شده است.
آتش موجود در آدریان (آتشکده) از 17 آتش یعنی آتش نیاکانی که هزاران سال توسط  موبدان آترون (آتش بند) روشن 

نگاه داشته شده، به اضافه 16 آتش صنوف گوناگون که در اوستا آمده از "زرگر و مسگر و نانوا و خانه دار و موبد و 

غیره" درست شده، که در حقیقت "پرچم دینی" زرتشتیان شناخته ‌میشود وهمه ساله در روز اردیبهشت از ماه اردیبهشت 

که جشن اردیبهشت‌گان نامیده میشود، مس (یعنی بزرگ) می‌شده است و همگی صنوف گوناگون مردم شهر می‌دانند که

در زمانی که از کنار آتشکده رد میشوند، تکه ای از آتش ایشان در این مکان سپندینه (مقدس) روشن نگاه داشته شده 

و از پرچم ایشان بدقت پاسداری میگردد.
واژه دین و دیانت عربی و "دائنای" اوستایی و "دیانای" لاتین از زبان سانسكریت سرچشمه گرفته وبه مفهوم "وجدان

بیدار و نهایت اخلاق انسانی" است، براساس این حقیقت، همه ما پیروان ادیان یکتا پرستی در جهان براین باوریم که

پیامبران ازسوی خداوند برگزیده شده اند تا ما را "دین یعنی وجدان و انسانیت و اخلاق" آموزند و به سوی خداوند

رهنمون گردند.