اين استوانه ي فرمان كورش است كه در خرابه هاي بابل پيدا شده و اصل آن در موزه بريتانياست. اين استوانه را باستان شناس  كلداني به نام هرمزد رسام در    سال 1879ميلادي كه گروه باستانشناسي انگليسي در خرابه هاي بابل كاوش هاي باستانشناسي مي كرد، در ميان ويرانه ها يافت و اكنون اصل آن در موزه بريتانيا نگهداري مي شود.اين استوانه بسيار ارجمند است، فرمان شاهنشاه ايران ، كورش است كه بزرگ منش ، حكيم و بزرگوار بود. او هنگامي كه در سال 539 پيش از ميلاد بدون جنگ و خونريزي وارد بابل گشت، فرمان داد تا اين استوانه را بنويسند.اين فرمان نوشته هاي بيشتري داشته است ولي قسمت بزرگي از آن شكسته و از بين رفته و قسمت سالم آن هم ، شكسته بوده كه به همديگر چسبانده اند و در متن سالم آن هم ريختگي هايي وجود دارد ، ولي آنچه از آن باقيمانده داراي كمال اهميت است. در اين فرمان از آزادي ، حقوق بشر، آزادي اديان و...سخن گفته شده است و به همين دليل اين نوشته نخستين منشور جهاني حقوق بشر نام گرفت. حقوقي كه امروزه پس از دوهزارو پانصد سال آرزوي تحقق آن را در سر مي پرورانيم.اهميت چنين سخناني هنگامي معلوم مي شود كه پيرامون ايران آن زمان را نظري بيفكنيم. در آن زمان پادشاهان آشور و بابل از بريدن سر و سوزاندن اسيران و درآوردن چشم به عنوان افتخارات جنگي در سالنماي خود ياد مي كردند و اعلاميه هاي آنان حاوي شرح خونريزي هاي آنان بود. مقايسه آن اعلاميه ها با اعلاميه كورش ، مقام بلند و والاي كورش را به خوبي نشان مي دهد. وي به درخواست مردم بابل بدون جنگ و خونريزي وارد بابل شد و بي آنكه كسي از او برنجد فرمانروايي كرد و چنان بزرگمنش بود كه توانست افكار ديگران را هم قبول كند و آنها را در طرز فكر و انديشه آزاد بگذارد.آنان دين و آيين ديگري داشتند. او به دين و روش وآداب آنها احترام گذاشت و آزادي كامل به بابلي ها داد؛

توجه كنيد كه ايرانيان كه در آن زمان زرتشتي بودند و امپراطوري بزرگ ايران بيشتر نقاط جهان را تحت فرماندهي خود داشت ولي هرگز ملت هاي زيردست خود را مجبور به پذيرش دين زرتشت نكردند وهر كس در دين و آيين خويش آزاد بود. و اصولا در فرهنگ ايراني و آريايي اين نبود كه به كشور ديگري لشكركشي كنند تا دين خويش را به آن كشور ببرند. در زير گوشه هايي از نوشته هاي منشور كورش بزرگ را مي آورم

آنگاه كه بدون جنگ و خونريزي وارد بابل شدم، همه مردم گام هاي مرا با شادماني پذيرفتند. در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهرياري نشستم...ارتش بزرگ من به آرامي وارد بابل شد. نگذاشتم رنج و آزاري به مردم اين شهر و اين سرزمين وارد آيد. وضع داخلي بابل وجايگاه هاي مقدسش قلب مرا تكان داد....من براي صلح كوشيدم؛

من برده داري را برانداختم ، به بدبختي آنان پايان دادم. فرمان دادم تا همه ي مردم در پرستش خداي خويش آزاد باشند وآنان را نيازارند. فرمان دادم كه هيچكس اهالي شهر را از هستي ساقط نكند؛

من همه شهرهايي را كه ويران شده بود از نو ساختم. فرمان دادم تمام نيايشگاه هايي را كه بسته بود، بگشايند؛

همه مردماني را كه پراكنده و آواره شده بودند به جايگاه هاي خود برگرداندم و خانه هاي ويران آنها را آباد كردم...من براي همه مردم جامعه اي آرام مهيا ساختم و صلح و آرامش را به تمامي مردم اعطا كردم..؛

در اين سخنان همان طور كه خوانديد كورش در دوهزاروپانصد سال پيش مردم را در پرستش خداي خويش آزاد گذاشت.چيزي كه امروزه در عصر فناوري وپيشرفت هنوز در خيلي از كشورها وجود ندارد.اين سند گرانبها باعث افتخار هر ايرانيست؛

همانطور كه گفته شد در تاريخ پرافتخار کشورمان زمانی وجود دارد که نیمی از جهان که شامل بیست و هشت ملیت گوناگون می شد زیر سلطه پادشاهی ایران بود و همانگونه که می دانید ایرانیان دینشان زرتشتی بود ولی هرگز ملیت های گوناگون زیر سلطه خود را که هرکدام دین و آیین ویژه خود را داشتند , مجبور به پذیرش دین زرتشت نکردند و همان طور که در فرمان کورش بزرگ خواندید همه مردم در پرستش خدای خویش آزاد بودند و حتی هیچ تبعیض و تمایزی بین افراد به خاطر دینشان گذاشته نمی شد و همان گونه كه پيش تر نيز اشاره شد کلا این موضوع که کشوری به کشور دیگر حمله کند و دین خود را به آن کشور تحمیل کند در فرهنگ ایرانی جایی ندارد؛