همه عمر بر ندارم من ازین خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند تو همچنان که هستی
تو اگر پرنده باشی چشمای من آسمونه
راز پر کشیدنت رو کسی جز من نمیدونه
واسه من سخته که بی تو ، بنویسم مشق پرواز
با صدای ساز خسته، تر کنم گلوی آواز
من و تو گرچه اسیریم ، حیفه از غصه بمیریم
بیا تا آخر دنیا بشینیم و پر نگیریم
جای پر زدن زمین نیست،توی قلب آسمونه
غصه ی مرگ و جدایی تو کتابا جا می مونه
نگو عمرمون تموم شد، بعد ازاین دیگه غمی نیست
بیا فردا رو بسازیم ، اینکه فرصت کمی نیست
اشک پاکتو نگه دار ، واسه غسل تن پرواز
زنده کن صدای سازو که رسیده وقت آواز
هنر نزد ایرانیان است و بس! از جمله هنر سخن گفتن!
پاسخ سوالاتی در باره ی آیین زرتشتی
486334 بازدید
50 بازدید امروز
249 بازدید دیروز
1221 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian